Pani Teresa Kot z Zimnej Wody

„Przede wszystkim jestem matką siedmiorga dzieci i babcią siedmiorga wnuków. Mam bardzo dobrą pamięć do tekstów i melodii piosenek. Pamiętam wszystkie od wczesnego dzieciństwa i te z radiowych audycji muzycznych dla dzieci, i te śpiewane przez rodziców. Gdy miałam kilkanaście lat założyłam kabaret „K-fiaty polskie”, który wywoływał burze śmiechów. Byliśmy z czterema koleżankami i kolegą gitarzystą zapraszani na wszystkie okoliczne imprezy. Pisałam teksty do tego kabaretu. Były to lata siedemdziesiąte. Wówczas życie kulturalne na wsiach skupiało się przy bibliotekach i to właśnie bibliotekarka Maria Kowalczuk zaraziła mnie miłością do poezji. Zaczęłam czytać wiersze, a szczególnie pokochałam Gałczyńskiego i M. Pawlikowską – Jasnorzewską. To byli moi pierwsi mistrzowie. Powoli pisanie stało się moja pasją. Od wielu lat pisze teksty do piosenek, ale również wspomnienia i bajki dla moich wnuków. Chciałabym głównie te wspomnienia jakoś zachować dla przyszłych pokoleń i mojej rodziny, ale póki co jest to tylko mnóstwo kartek, zeszytów … Przez większość mojego życia, bazując na mojej pamięci, przekazuję zapamiętane piosenki moim dzieciom oraz przyjaciołom, z którymi mam szczęście pracować. Otrzymałam kilka nagród w konkursach literackich, z których najbardziej sobie cenię III miejsce w konkursie „Nowe podania i legendy Gminy Lubin”, II miejsce w konkursie „Smaki mojego dzieciństwa” organizowanym przez DBP we Wrocławiu oraz wyróżnienie honorowe w konkursie poetyckim „O ludzka twarz człowieka”. Jestem osobą wrażliwą, zachwyca mnie każdy zachód słońca, każda pora roku. Od kilku lat piekę chleb na zakwasie, kiszę żur. Największą wartością jest dla mnie wiara”.